نگاهی به تاریخچه و قوانین ورزش تنیس

ورزش تنیس در قرون دوازده و سیزده میلادی در کشور فرانسه به وجود آمد. ارائه جدی این ورزش در سال ۱۸۷۲ بود که سرگرد هاری جم این ورزش را در شهر لمینگتن (انگلستان) به مردم معرفی کرد. در آن زمان مقررات و خصوصیات این ورزش با تنیس مدرن تفاوت های زیادی داشته است.

در سال ۱۸۷۷ (میلادی)، اولین بار در دنیا مسابقات تنیس با مقررات و قوانین بخصوصی در زمین‌های تنیس (باشگاه تنیس و کروکت ال انگلند) ویمبلدون برگزار گردید، محلی که هم اکنون بزرگ‌ترین مسابقات تنیس دنیا در آن برگزار می‌شود. به طور کلی تنیس اصلی‌ترین ورزش راکتی است. ورزش هایی چون پینگ پنگ، گلف و بدمینتون از تنیس منشاء گرفته‌اند.

تاریخچه تنیس در ایران

پیدایش ورزش تنیس در ایران به بعد از جنگ جهانی دوم بازمی گردد. پیش از این در فاصله سالهای ۱۳۱۵ تا ۱۳۱۸ باشگاه بوستان ورزش که دارای چندین زمین تنیس بود، در محلی روبروی ورزشگاه شهید شیرودی فعلی به مدیریت شادروان شکوهی افتتاح شد. ورزشگاه شهید شیرودی ( امجدیه سابق ) نیز همزمان با ورزشگاه بوستان ورزش با یک زمین تنیس درمحل کنونی افتتاح و نخستین مسابقات قهرمانی تنیس کشور در سال ۱۳۱۸ در همین ورزشگاه برگزار گردید.

 

گفتنی است که ورزش تنیس بخاطر حضور اتباع انگلیسی در آبادان رونق خاصی داشت و اولین مسابقه تنیس بین تیم های آبادان و تهران به سالهای ۱۳۱۷-۱۳۲۰بر می گردد. پس از جنگ جهانی دوم مسابقات قهرمانی تنیس کشور تاسال ۱۳۲۲ جریان داشت که برادران نعمانی ( هانری و ژوزف ) در صدر بازیکنان قرار داشتند از سال ۱۳۲۲ تا ۱۳۳۲مقام قهرمانی تنیس کشور در اختیار ژرژ آفتاندلیان قرار داشت. اولین سالی که ایران در جام دیویس شرکت نمود ۱۹۵۹ بود.

 

تیم تنیس جام دیویس ایران به مدت ۳۱ سال در جام دیویس بازی کرده و مجموعا ۶۴ بازی انجام داده است. که حاصل آن ۳۲ برد و۳۲باخت بود. بیشترین برد از آن منصور بهرامی با ۲۴ برد است. بیشترین بازی برنده سینگل از آن تقی اکبری با ۱۷ برد . بیشترین بازی برنده دوبل ازآن کامبیز درفشی جوان با ۱۲ برد. بهترین تیم دوبل از آن کامبیز درفشی جوان و مصطفی صالح با ۶ برد . طولانی ترین بازیها از آن کامبیز درفشی جوان با ۲۲بازی است. بیشترین سال عضویت در تیم دیویس کاپ از آن تقی اکبری با ۱۵ سال است. ( نگاهی به تاریخچه و قوانین ورزش تنیس )

 

امتیاز دهی

در سطح حرفه ای مسابقات می توانند درحداقل ۳ ست یا حداکثر ۵ ست برگزار شوند. در مسابقات گرند اسلم، جام دیویس و فینال المپیک مردان بازی ها به شیوه ی دوم انجام می شوند. این در حالی است که بازی های زنان همواره حد اکثر ۳ ست هستند. بازیکنی که زودتر شش «گیم» را بگیرد برنده ی ست می شود. البته به شرطی که دو گیم از حریف جلوتر باشد. هر جا که لازم باشد باید ست را ادامه داد تا این دو اختلاف حاصل گردد. روش امتیاز بندی دیگری که می تواند جایگزین روش ذکر شده باشد، روش «تای بریک» است به شرط آنکه تصمیم به استفاده از آن پیش از برگزاری مسابقه اعلام شده باشد.

 

قوانین مربوط به بازی تنیس

در این صورت قوانین زیر باید رعایت گردد:

این روش هنگامی به اجرا در می آید که نتیجه برابر شش از نظر گیمی حاصل شده باشد. از این روش نمی توان در ست سوم در بازی سه سته و در ست پنجم در بازی پنج سته استفاده نمود ; باید روش عادی یعنی برد و یا اختلاف دو گیم اجرا گردد مگر اینکه پیش از مسابقه به نحو دیگری اتخاذ تصمیم شده باشد. در یک گیم  (تای بریک) روش زیر اعمال می شود. بازیکنی که زودتر ۷ امتیاز را بگیرد، برنده گیم و ست می شود به شرط آنکه دو امتیاز از حریف جلوتر باشد. اگر امتیاز او شش شود، گیم باید ادامه یابد تا این اختلاف حاصل شود. در روش (تای بریک) امتیاز دهی باید از سیستم عددی انجام شود.

بازیکنی که نوبت سرویس او باشد برای تعیین امتیاز اول سرویس می کند. حریف او برای تعیین امتیازات دوم و سوم سرویس می کند و از آن به بعد هر بازیکن به تناوب برای دو امتیاز بعدی سرویس می زند تا برنده ی گیم مشخص شود. از امتیازات اول باید به تناوب از نیمه راست و چپ سرویس زد، که در ابتدا از نیمه راست شروع می شود.

اگر سرویس از نیمه اشتباه زمین زده شود و معلوم نگردد ; تمام نتایج بازی که از آن سرویس یا سرویسهای اشتباه در محل سرویس به محض آشکار شدن باید تصحیح شود. (توضیح آنکه بجز برای امتیاز اول که سرویس از نیمه راست زده می شود ; برای هر دو امتیاز بعدی تا پایان (تای ریک) هر بازیکن به ترتیب اول از نیمه چپ ; سپس از نیمه راست سرویس می زنند) بازیکنان باید پس از هر شش امتیاز ; در خاتمه گیم (تای بریک) اقدام به تعویض زمین بنماید. ( نگاهی به تاریخچه و قوانین ورزش تنیس )

 نحوه امتیازدهی در گیم های معمولی

شیوه ی امتیاز دهی در گیم های معمولی بدین صورت است:

هر گاه بازیکنی امتیاز اول را بگیرد امتیاز ۱۵ برای آن بازیکن ثبت می‏شود. با گرفتن امتیاز دوم، امتیاز ۳۰ اعلام می‏شود. با گرفتن امتیاز سوم امتیاز آن بازیکن ۴۰ اعلام می‏شود. هر گاه بازیکن امتیاز چهارم را نیز بگیرد، امتیاز به صورت اعلام «گیم» مشخص می‏شود. مگر اینکه اگر هر یک از دو بازیکن سه امتیاز بگیرند، حساب امتیاز «برابر» (دیویس ) اعلام می‏شود و امتیاز گرفته شده توسط یک بازیکن به عنوان ( آوانتاژ ) امتیاز مثبت اعلام می‏شود. اگر همین بازیکن امتیاز دیگری بگیرد، برنده «گیم» می‏شود. ولی اگر حریف امتیاز بعدی را بگیرد، حساب امتیازات دوباره به صورت «برابر اعلام می‏شود. این کار به همین ترتیب ادامه می‏یابد تا آنکه یکی از بازیکنان پس از اعلام نتیجه برابر دوباره امتیاز بگیرد که نتیجه «گیم» به نفع آن بازیکن اعلام می‏شود.

 

راکت تنیس از بخش‌های زیر تشکیل شده است :

صفحه یا Head

زه یا String

دسته یا Grip

معیار انتخاب راکت تنیس

اندازه صفحه یا Head Size

سایز دسته یا Grip Size

وزن راکت

طول راکت

عرض Beam

میزان کشش زه یا String Tension

 

رویدادهای اصلی ورزش تنیس

چهار مسابقه بزرگ جهانی که مجموعا به گرند اسلم معروف هستند و هر سال برگزار می‌شوند مهمترین مسابقات این رشته ورزشی هستند:

تنیس آزاد آمریکا (US Open)

تنیس آزاد استرالیا (Australian Open)

تنیس آزاد فرانسه (Roland Garros)

تنیس قهرمانی ویمبلدون (Wimbledon)

( نگاهی به تاریخچه و قوانین ورزش تنیس )

معیار مهارت در تنیس

در آمریکا و برخی کشورهای دیگر میزان مهارت بازیکنان تنیس با نظام رده‌بندی NTRP بیان می‌شود. این نظام را انجمن تنیس ایالات متحده در سال ۱۹۷۹ مطرح کرد و تاکنون به کار می‌رود. در این نظام مهارت بازیکن با عددی بین ۱٫۰ تا ۷٫۰ بیان می‌شود. اعداد دیگر که میان این دو عدد قرار دارد هر یک به اندازه ۰٫۵ از عدد پیشین بیش‌تر است. بدین ترتیب سیزده رده داریم. در زیر توضیح هریک از این سیزده رده آمده است:

از جمله

۱٫۰ این بازیکن تازه می‌خواهد تنیس را شروع کند.

۱٫۵ این بازیکن تجربه‌ای ندارد و بیشتر در تلاش است که توپ را در بازی نگه‌ دارد.

۲٫۰ این بازیکن به تجربه بیشتر نیاز دارد. ضربه‌های او آشکارا اشکال دارد ولی می‌داند که در بازی تک‌نفری با دونفری باید چگونه و کجای زمین بازی کند.

۲٫۵ این بازیکن می‌تواند حدس بزند که توپ از کجا سر در می‌آورد ولی در رسیدن به آن مشکل دارد. می‌تواند با بازیکنی در سطح خودش چند ضربه پشت سر هم مبادله کند.

۳٫۰ این بازیکن در زدن ضربه‌هایی با توان متوسط نسبتا موفق و یک‌دست عمل می‌کند ولی نمی‌تواند همه ضربه‌ها را درست بزند و ضربه‌هایش از نظر جهت و عمق و توان تنوع ندارد.

۳٫۵ این بازیکن در زدن ضربه‌های متوسط به حد اطمینان‌پذیری رسیده ولی ضربه‌هایش هنوز عمق و تنوع ندارد. می‌تواند با حالت تهاجمی در جلوی تور بازی کند. در بازی دونفره دارد به همکاری تیمی نزدیک می‌شود.

۴٫۰ ضربه‌های این بازیکن چه در فورهند و چه در بک‌هند، و در کنترل جهت‌ها و عمق ضربه‌ها، اطمینان‌پذیر است. در اجرای لاب و والی و ضربه‌های از بالای سر موفقیت دارد. در ضربه‌های سرویس گاه باعث خطای حریف می‌شود. ممکن است رلی‌ها را به خاطر بی‌صبری ببازد. به روشنی در بازی دونفره همکاری تیمی نشان می‌دهد.

 

۴٫۵

۵٫۰

۵٫۵

۶٫۰

۶٫۵

۷٫۰ این بازیکن به بالا ترین سطح ممکن رسیده است . ( نگاهی به تاریخچه و قوانین ورزش تنیس )