دارت ورزشی

ورزش دارت

ورزش ساده ای است ولی این کافی نیست که فقط وسط تخته دارت را هدف قرار دهیم

و پرتاب کنیم، بلکه تخته دارت 62 قسمت برای امتیاز دارد

که هر کدام به نوبه خود از حساسیت بالایی برخوردار است.

این ورزش را پیر تا جوان ، چه پسر په دختر وحتی معلولین و جانبازان ویا ناشنوایان می توانند

به عنوان یک حرفه، یک ورزش ویا حتی یک تفریح سالم با خیالی آسوده وبرای رفع استرس انجام دهند.

در جنگ باری انگلیس (1455 تا 1485) تفریح سربازان این بود که با تیروکمان هدفی را نشانه رفته وتوانایی خود را محک می زدند.

قبل از جنگ بارا، جنگ معروف صدساله انگلیس که به خاطر آن ملت انگلیس بسیار خوی جنگجویی داشتند

و تیراندازی با تیروکمان یکی از معروف ترین تفریحات آنها در مواقع بیکاری بود.

بالاخره زمان Morning date فرا رسید و آرامش در انگلیس بتدریج حاکم شد.

تیرها را کوتاه کرده وبدون استفاده از کمان و فقط با استفاده از دست،

هدف گیری کرده و پرتاب می کردند. این طور که گفته می شود

اول فقط مشک های آب را هدف قرار داده بودند

ولی بعدها تکه ای پوست را به درخت چسباندند وروی آن زدند

ودر سال 1869 شخصی بنام بریان کامرین آن هدف را امتیاز بندی کرد وچیزی شبیه به دارت امروزی شد.

بازی دارت فضای زیادی اشغال نمی کند

بیشتر ورزشها علاوه بر فضای زیاد نیز به امکانات گران و یا در ورزشهای دسته جمعی

نیاز به جمع آوری نفرات است ولی تمرین دارت را می توان در فضای بسیار کم

و سه عدد دارت و یک تخته دارت و با حداقل یک نفر یا حداکثر نفرات انجام داد.

فضای در نظر گرفته شده برای دارت فضایی بسیار جزئی است.

فاصله طولی تخته دارت از زمین 173 سانتیمتر وفاصله برای پرتاب 237 سانتیمتر می باشد

به عبارت دیگر بعد از نصب تخته دارت فاصله متر از مرکز تخته دارت تا محل استقرار باید 293 سانتیمتر باشد.